جمعیت طلاب انقلاب اسلامی

متنی که #جمعیت_طلاب_انقلاب_اسلامی برای قرائت در محضر رهبری آماده کرده بود و توسط مدیریت حوزه تهران مورد تایید واقع نشد.

بسم الله الرحمن الرحیم

حوزه جزیی از تشکیلات نظام اسلامی!

طلبه و حوزه عصر انقلاب، جدای از وظایف خطیر فردی که به عهده دارد، بایست یک نگاه تشکیلاتی نیز داشته باشد. به این معنا که خود را جز تشکیلات عظیم نظام اسلامی بداند. تشکیلاتی که ماموریتی به وسعت جهان و به کمک مستضعفین (نه شعیان و نه حتی فقط مسلمین) دارد. ریشه حل بسیاری از مشکلات حوزه علمیه، در سطوح مختلف، اصلاح یا تغییر همین نگرش به جایگاه حوزه است.
لازمه این نگرش، شناخت درست، عمیق و دقیق از انقلاب و نظام اسلامی است. آن گونه که امام خمینی(ره) تاکید دارند؛ نظام اسلامی در مواجهه با تمام احکام، هیچ مزاحمی ندارد و امام خامنه‌ای بیان می‌دارد که بالاترین معروف تقویت نظام اسلامی است. شاید مشکل امروز ما تعدد مراجع نباشد بلکه تعدد ولی و امام باشد! در سطح مراجع هنوز برخی بزرگواران فتواهایی می‌دهند که در حیطه اختیار ولی فقیه و راس تشکیلات نظام است.
تا زمانی روحانیت و حوزه خود را جز این تشکیلات نبیند ولایت‌پذیری‌اش کاربردی نیست و هر طلبه و استاد و حوزه جزیره‌ای جدا افتاده است که مشغول به کار خود و احیانا کارهای ایشان تکراری و یا بدون اولویت است که در نهایت عاملین آن سرخورده می‌شوند.
ضمن این تفکر است که بعضا ممکن است حتی برخی دستورات اخلاقی فردی تغییر اولویت دهد. برای نمونه هیچ کس منکر آثار و برکات نماز شب و عبادات مستحبی نیست، چنانچه به فرمایش رهبری، تعبد و تکیه به خداوند، یکی از ویژگیهای فرد انقلابی است. اما سخن در نوع بیان و مقدار ضریب دادن به برخی مسایل است. آیا مقایسه جوان امروز با نوع خوراک و جغرافیای حال حاضر با علمای سلف نجف و قم درست است؟ به نظر امروز در راستای تقویت نظام اسلامی باید به روایات دیگری هم توجه کرد. مثلا روایات متعددی که کمک به فقرا و حل مشکلات مستضعفین از نظر کیفی در مقایسه با کمیت بسیاری از عبادات مستحبی ارزشمندتر است. اگر پیامبر معظم می‌فرمایند: «اگر کسی به امور مسلمین توجه نکند مسلمان نیست» چرا امروز که رهبری غمخواری امت را یکی از اصول اساسی وظایف روحانیت و طلاب می‌داند در کلاسهای اخلاق به طور پررنگ مطرح نمی گردد که اگر طلاب دغدغه غمخواری ملت را نداشته باشند به جایی نمی‌رسند؟
البته در این مسیر اولا هدف باید رضای خدا باشد نه آنکه با نگاه سیاسی و معطوف به قدرت، در ثانی توجه شود که طلبه مددکار اجتماعی نیست و هدف و غایت بالاتری دارد که باید توامان با علم و معرفت و معنویت هم باشد.
طلبه عصر انقلاب را نباید با علمای سلف سنجید که اصلا بستر تشکیلاتی و نظام سازی برایشان مهیا نبود. خط قرمز و معیار اصلی هر کاری در این نگاه تشکیلاتی تضعیف یا تقویت نظام اسلامی است. وحدت بین فرق، جایگاه فلسفه و عرفان، نزاع اصولی و اخباری، تحول در کتب، اختلافات سیاسی، حضور طلاب در عرصه‌های جدید تبلیغی مانند فضای مجازی و فیلم و سینما و.... همگی باید با این معیار تشکیلاتی سنجیده شود و این جایی است که باید محققان و دانشمندان حوزه در مورد آن کنکاش و اظهار نظر نمایند. در این راستا برنامه‌ریزی‌ها و فعالیتهای تبلیغی، پژوهشی و آموزشی (در پاسخ به شبهات) جهت دیگری می‌یابد.
امروز باید رابطه معنویت و سیاست به گونه‌ای دیگر باز تعریف شود. راهکارهای انتقاد از عملکرد بزرگان و شیوخ حوزه با رعایت کمال احترام باید تبیین گردد. در این میان چه بسا عده‌ای با آیت‌الله‌سازی و علامه‌سازی، هر گونه انتقاد از متحجرین و سکولارهای مقدس مآب را محکوم و در صدد بستن دهان منتقدین به بهانه توهین به مراجع و علما باشند! بایسته است تبیین شود مطالبه‌گری و امر به معروف و نهی از منکر صحیح حاکمیت و نهادهای نظام چطور باشد؟ حضور فرهنگی و اعتقادی ما در سطح دنیا و کشورهای دیگر چگونه باشد؟ همه اینها نیز باید در قالب معاضدت تشکیلات مرکزی و تحت امر امام عادل الهی صورت گیرد.
برای حضور در این عرصه‌ها جایگاه گروهها و تشکیلات خرد حوزوی باید مشخص گردد تا در سطح کوچکتر و محدودتر کار تشکیلاتی را بیاموزند و افزون بر این جزیی از بدنه بزرگ نظام اسلامی گردند. تشکلهایی که امروز به دلیل ضعف نظام حوزه در آموزش تخصصی در حوزه هر کدام به طور خودجوش مشغول به فعالیت هستند.
اما آسیب این راه مبارک، به فرموده امام راحل و حاضر محافظه‌کاری و اشرافیت می‌باشد که قتلگاه انقلاب هستند. دفاع صنفی و قبیلگی و تعصب متحجرانه بر دفاع از هم لباسی به جای دفاع از حق یکی از عوامل محافظه‌کاری است. آزاداندیشی و آزادی بیان منطبق بر استدلال و روش منطقی نشان بارز و سابقه‌دار حوزه های علمیه است. اگر در حوزه خفقان حاکم شود و اندیشه سرکوب شود و به جای شوق استدلال و بحث علمی، ترس از اظهار نظر جایگزین شود حوزه خاصیت خود را از دست خواهد داد.
در این راستا هیچ کس حق ندارد خود را صاحب و اصل نظام و تشکیلات بداند و بر این مبنا راه هر گونه نقد و بیان راهکارها را سد نماید. رهبری  معظم متعلق به همه ملت است و انقلابی بودن مقول به تشکیک است و هیچ کس حق ندارد خود را مفسر تام و تمام کلام رهبری بداند و ضمن این تفسیر، دیگران را که احیانا تفسیر دیگری دارند منزوی کنند. 

برای نمونه؛ رهبری شخصی را در اظهار نظر دینی سهل‌اندیش می‌داند و استاد فرزانه دیگری در قم نظرش این است که او در حوزه پخته نشده است، توسط شورای نگهبان به عنوان مجتهد برای مجلس خبرگان تایید صلاحیت می‌شود! اینکه فقهای شورای نگهبان نظری متفاوت با رهبری و مراجع داشته باشند امری طبیعی و قابل قبول است، اما سخن این است این اختلاف نظر جزیی در مورد دیگران نیز مجاز است و یا آنکه با یک اختلاف جزیی افراد ضد ولایت فقیه خوانده می‌شوند؟
طبق امر رهبری، همه نهادها، بلااستثنا باید پاسخگوی عملکرد خود باشند. اما از باب مثال امروز مسئولان یک نهاد معظم فرهنگی، که 16 سال است با یک مدیریت اداره می‌شود، به هیچ وجه پاسخگوی عملکرد خود نیستند که با وجود بودجه کلان، دفاتر استانی، دانشگاه و انتشارات و سینما و... چه اقدام مؤثر و مثبتی در فرهنگ کشور داشته‌اند! ایجاد خبرگزاری و سایت و بعضا اقدامات سیاسی جناحی چه تناسبی با وظایف ذاتی این سازمان دارد؟ و یا در یک موسسه بزرگ مطبوعاتی سالهاست خروجی آن یک روزنامه خنثی و بعضا مساله‌دار و حمایت از فتنه‌گران است و برای ملت هیچ مشخص نیست بودجه بیت المال در آن چطور هزینه می‌شود؟ مسوول مربوطه نیز خود را ملزم به پاسخگویی به افکار عمومی نمی‌داند!
عملکرد بنیاد مستضعفان و سازمان اوقاف و شورای سیاستگذاری نماز جمعه نیز این چنین است! اگر نقد و اعتراضی هم بیان شود پای رهبری را به میان می‌کشند تا دهانها بسته شود.
چطور باید پذیرفت وقتی امام راحل ساختمان‌سازی در حوزه را زیاده‌خواهی و مغایر با تحصیل و معنویت می‌داند مسئولین حوزه دغدغه نداشتن ساختمان را داشته باشند و یا به نام امام خمینی حوزه‌ای مجلل و پر هزینه ساخته شود و باز مسئول مربوطه پاسخگوی عملکرد خود نباشد! همین انتقاد به حرم حضرت امام و تولیت آن مجموعه نیز وارد است! آیا با گذشت زمان این نظرات امام باید بازبینی شده و تغییر کند و یا آنکه این عملکردها مغایر نظر امام است؟
وجود تشکیلات انقلابی در حوزه علمیه می‌تواند برای نظارت و رسیدگی علمی و مستدل و منطقی و در طول تشکیلات اصلی نظام اسلامی، با رهبری امام عادل الهی نقش سربازی حوزه برای نظام را ملموس‌تر و حقیقی‌تر نماید.
-جمعیت طلاب انقلاب اسلامی
-خانه رسانه طلاب
شهریور 1396